In het boek 'sprookjeswol' staan eveneens prachtige dingen en dan probeer ik dus maar iets. Het ene lukt al beter dan het andere maar mettertijd zal het mij ook wel lukken.
De eerste kabouter die ik maakte, viel een beetje dikker uit dan verwacht en de kleuren zijn nogal fel. En toch krijg ik het niet over mijn hart om hem weer uit elkaar te halen. In mensen zijn er ook verschillende maten en gewichten, nietwaar?
Een tweede poging was al verdienstelijker. De kabouter is al minder mollig en de aardetinten vallen me beter mee. Op goede weg dus...
En laatst had ik zin in iets kleins. Dat werd een wortelkindje en al zeg ik het zelf, ik vind hem schattig. Ook zijn lieveheersbeestje is een goede vriend gebleken.
Het bloempje op de achtergrond is een leuke ring die ik in de Ardennen in een klein winkeltje vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten